علی دایی زیر ذره بین دیلی میل/ رونالدو به دنبال رکورد شکارچی محوطههای جریمه
تاریخ انتشار: ۱۸ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۱۶۵۲۷۵
این بار نشریه دیلی میل به سراغ اسطوره فوتبال ایران رفته است تا زندگی فوتبالی او را مورد بررسی قرار دهد. به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، ۱۵ سال پیش کمتر کسی فکر میکرد تقابل دو ستاره فوتبال جهان در جام جهانی آلمان سالها بعد ادامه داشته باشد و این دو بازیکن برابر هم قرار گیرند.
کریستیانو رونالدو یکی از آنها بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دیگری علی دایی، مهاجم افسانه ای ایران بود که با ۱۰۹ گل در ۱۴۹ مسابقه، رکورددار بیشترین گل در بین تیم های ملی است. این رکورد یکی از معدود مواردی است که رونالدو تاکنون به آن نرسیده و با توجه به در پیش بودن یورو، می تواند به آن برسد.
دایی در دیدار برابر پرتغال برای ایران به میدان نرفت و در بازی آخر مقابل آنگولا که با تساوی یک بر یک به پایان رسید آخرین بازی خود را انجام داد.
زندگی حرفه ای دایی یک داستان جذاب است. نام او در قله لیست بلندبالایی از بازیکنانی است که بیش از سطح باشگاهی در صحنه بین المللی رونق داشتند. شکارچی محوطه های جریمه با توانایی بسیار بالای سرزنی، یکی از بازیکنانی بود که درخشش زیادی در رده ملی داشت.
برای دایی ساده نبود که به عنوان یک فوتبالیست بازی کند. پدرش اصلاً دوست نداشت که او این کار را انجام دهد تا اینکه وارد دانشگاه شد و به عنوان مهندس متالورژی آموزش دید اما مادرش مخفیانه به او کمک کرد تا استعداد فوتبال خود را گسترش دهد، بدون اینکه پدرش بداند.
دایی در سال ۱۹۹۸ به نیویورک تایمز گفت: من بدون لباس فوتبالم از خانه خارج می شدم و مادرم آن را برای من پنهان می کرد تا بتوانم بازی کنم.
او اولین بازی خود را در ایران در سال ۱۹۹۳ انجام داد و بلافاصله خود را به عنوان مهاجم کاربلد و گلزن به تیم های آسیایی معرفی کرد. در واقع فقط ۱۳ گل او به تیم های غیر آسیایی زده شده است. دقیقا همانطور که رونالدو هنگام بازی برابر جزایر فارو یا آندورا گلزنی میکند دایی نیز در برابر تیم هایی مانند نپال و سریلانکا بازی کرد.
اما داستان دایی به عنوان یک بازیکن بسیار جالب تر از این است.
وی در یک سال تقویمی ۲۰ گل در سال ۱۹۹۶ برای ایران به ثمر رساند و با چهار گل مقابل لائوس در سال ۲۰۰۴ اولین کسی بود که تعداد گلهای فوتبالی خود را ۳ رقمی کرد.
گل شماره ۸۴ شاید یکی از مهمترین گلها باشد. این گل او را با رکورد فرانس پوشکاش برابر کرد ولی او به طرز جالبی دو بار این گل را به ثمر رساند.
ایران در نوامبر ۲۰۰۳ در ورزشگاه آزادی تهران به مصاف کره شمالی رفت و در نیمه دوم یک پنالتی گرفت. دایی گل زد و در میان تماشاگران یک هوادار یک ترقه را به زمین پرتاب کرد که به صورت بازیکن کره شمالی برخورد کرد.
کره شمالی کنار رفت و از انجام این بازی امتناع کرد و باعث شد داور مسابقه را نیمه تمام کند و ایران ۳ بر صفر برنده شود.
اما این بدان معنی بود که پنالتی دایی پاک شد و دایی دوباره ۸۳ گله شد. دایی هفته بعد از روی نقطه پنالتی در مسابقه مقابل لبنان در بیروت به گل شماره ۸۴ رسید.
در اواخر همان ماه در تهران دایی تنها گل بازی مقابل کویت را به ثمر رساند تا با ۸۵ گل زده در صدر جدول گلزنان رده ملی باشد.
دایی در بزرگترین بازی ای که برای ایران به ثمر رساند در جام جهانی ۱۹۹۸ مقابل ایالات متحده، گل نزد. این مسابقه “سیاسیترین مسابقه تاریخ جام جهانی” اعلام شد و دلیل خوبی هم داشت.
روابط ایران و ایالات متحده از زمان انقلاب اسلامی تنش داشت و آیت الله خمینی رهبر ایران، ایالات متحده را به عنوان “شیطان بزرگ” دانسته بود.
ایالات متحده روابط دیپلماتیک خود را با ایران بعد از اشغال سفارت خود قطع کرده بود و سال بعدش هم از صدام حسین در جنگ علیه ایران حمایت کرد.
خوشبختانه تنش بین کشورها وارد زمین فوتبال نشد. به دایی و هم تیمی هایش هر کدام یک دسته گل رز سفید داده شد که نمادی از صلح در فرهنگ ایران بود.
به طرز باورنکردنی ایران بازی را با نتیجه ۲-۱ پیروز شد و دایی پاس گل دوم را به مهدی مهدوی کیا داد. این پیروزی همچنین ایالات متحده را از جام جهانی حذف کرد.
در همان تابستان، دایی در اروپا کار خود را انجام داد و از آرمینیا بیلفلد به بایرن مونیخ پیوست.
او در طول فصل ۱۹۹۸-۱۹۹۸ در ۳۲ بازی فقط شش بار گلزنی کرد اما اولین بازیکن آسیایی شد که در لیگ قهرمانان بازی می کند.
هواداران چلسی شاید او را به یاد داشته باشند. دایی در یک مسابقه لیگ قهرمانان اروپا مقابل تیم آبی پوش دو گل به ثمر رساند که بازیکنانی مانند مارسل دسایی، جان فرانکو زولا و دیدیه دشان، سرمربی فرانسه را داشت.
او در سال ۲۰۰۷ بازنشسته شد؛ زمانی که در ایران بود و همراه با سایپا قهرمان لیگ ایران شد. او در آن فصل، بازیکن-مربی بود.
از آن زمان او مربیگری کرده است و حتی در مقطعی هدایت تیم ملی ایران را نیز بر عهده داشت.
با این حال دایی کاملا آماده رونالدو است تا رکورد خود را از دست رفته ببیند.
او در ماه نوامبر در گفتوگو با Tuttomercato در ایتالیا گفت: “من صمیمانه امیدوارم که کریستیانو رونالدو به رکورد گلزنی من در تیم ملی برسد. به هیچ وجه صدمه ای نخواهم دید. این افتخار واقعی برای من خواهد بود اگر یک بازیکن بزرگ این کار را انجام دهد. کریستیانو رونالدو نه تنها در زمان خودش بلکه در همه زمان ها یکی از بهترین بازیکنان است. او یک پدیده مطلق است. من مستقیماً به او تبریک می گویم اما ابتدا باید به این رکورد برسد.”
انتهای پیام
منبع: پارس فوتبال
کلیدواژه: علي دايی ایالات متحده ثمر رساند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت parsfootball.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس فوتبال» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۶۵۲۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سبک بسکتبال ایران باید تغییر کند
به گزارش "ورزش سه"، سیامک ویسی در گفتوگو با ایسنا، درباره تغییراتی که قرار است در راس کادرفنی تیم ملی بسکتبال ایران ایجاد شود، توضیح داد: قبل از اینکه جواب این سوال را بدهم، باید اینگونه به موضوع نگاه کنیم که یکسری قوانین بازی در تیم ملی ایران ایجاد شده که به مرور زمان ایجاد میشود، حالا بازیکنهای نسل قدیمیتر ما در حال خداحافظی و در سن بازنشستگی هستند که در نتیجه آن، یک نسل جوانتر جایگزین میشوند.
او ادامه داد: اکنون که نسل جوانتر ما میخواهد کار کند، به نظر من باید دنبال این باشیم که سبک بسکتبال بازی کردن خود را انتخاب کنیم. اینکه ما فقط دنبال این باشیم دو سه سرمربی عوض کنیم عملا نمیتواند بازدهی داشته باشد. از نظر من وجود دمیر یا هر مربی خارجی دیگر اتفاق بدی نیست، اما باید ببینیم از حضور او چه چیزی میخواهیم و دنبال چه سبکی از بسکتبال هستیم.
کارشناس بسکتبال ایران با تاکید بر اینکه باید سبک بسکتبال بازی کردن تیم ایران تغییر کند، اظهار کرد: سالهای گذشته که ما حامد حدادی را داشتیم، تیم ما خیلی وابسته به بازیکن بلند و شخص خود حدادی بود. حالا در نبود ایشان، با توجه به تغییر نسل تیم ملی و وجود بازیکنان کوتاه قامتتر البته مستعدتر، ما باید سبک بازی جدیدی را برای تیم ملی خود پیدا کنیم. وقتی اینکار را کنیم، آن زمان میتوانیم هم مربی خوبی انتخاب کنیم و هم زمان بدهیم که کار کند.
ویسی تصریح کرد: دو نکته مهم وجود دارد که باید به آنها توجه کرد، هرچند که وقتی کمیته فنی تشکیل جلسه میدهد، قطعا به این نکات هم توجه کردهاند. نکته نخست اینکه ما چه بازیکنایی در اختیار داریم و آن مربی که میآید چه نوع سبک بازی دارد. نکته دوم هم اینکه مربی انتخاب شده باید اهداف فدراسیون را دنبال کند و از نظر من قطعا تیم ملی ما با تغییر نسل روبهرو است. قطعا مشکلات زیاد خواهد بود و اگر بخواهیم همانطور که ۵ تا ۱۰ سال پیش بازی میکردیم پیش برویم، با مشکل روبهرو میشویم. باید حتما زمان بگذاریم و آن مسائلی که هست را با گذشت زمان حل کنیم، چرا که گذر زمان خیلی مسائل را روشن میکند.
کارشناس بسکتبال ایران، در واکنش به تغییرات زیاد سرمربی تیم ملی طی دو سال گذشته، اظهار کرد: یکسری انتقادها نسبت به کاری که فدراسیون انجام میدهد همیشه وجود دارد. وقتی انتقادات هست قبل از شروع کارها ما باید برنامهریزی مناسبی کنیم و بگوییم که از کجا به کجا میرویم. بیشک انتقادات زیاد خواهد بود، اما یکسری از آنها سازنده است و یکسری هم خیلی منطقی نیست. وقتی ما وارد کار میشویم اگر برنامهریزی درست باشد انتقادی هم باشد از مثبتها استفاده میکنیم و اگر هم غیر منطقی باشد آنها را کنار میگذاریم. الان نسبت به یکسری انتخابهای فدراسیون انتقاد وجود دارد که قطعا شاید دلیل آن وجود ضعف برنامهریزی باشد.
ویسی در پاسخ به این سوال که آیا با مربی خارجی برای تیم ملی موافق است یا مربی داخلی، توضیح داد: این اعتقاد شخصی من است که مربی خارجی اگر بیاید و کسی باشد که نه فقط به تیم ملی بلکه به کل بسکتبال ما کمک کند، از او استقبال میشود. یک موضوع دیگر هم که خیلی به آن اعتقاد دارم، این است که آیا بسکتبال ما در سایر جهات هم پیشرفت کرده است یا نه؟ پیشرفت بسکتبال را فقط نتیجه میبینیم؟ ما اگر دنبال پیشرفت هستیم بسکتبال ما در همه موارد باید رشد کند. بهعنوان مثال ما باید در بخش داوری، مربیان، بازیکنان، سخت افزار، امکانات و ... پیشرفت کنیم که به جمیع آنها پیشرفت میگویند.
او در پایان تاکید کرد: به نظر من خیلی بهایی به مربیان در رده بزرگسالان داده نشد. اگر مربیان خود را پیشرفت ندهیم نمیتوانیم مدعی شویم که پیشرفت کردهایم. از نظر من در این شرایط مربی ایرانی میتوانست بیشتر کمک کند. البته حضور مربی خارجی را هم اتفاق بدی نمیدانم، باید بیاید و به او زمان بدهیم. اینکه صرفا به نتیجه فکر و اکتفا کنیم رفتار درستی نیست. در کل اما من احساس میکنم که در شرایط فعلی مربی داخلی مناسب باشد.